Γιατί το Διαμέρισμα αποτελεί κοινωνικό εγχείρημα

Ναι, ίσως να σας ακούγεται εντελώς άσχετο. Τι σχέση μπορεί να έχει η λογοτεχνία με την κοινωνία; Κι όμως! Η τέχνη είναι ο απόηχος όλων όσων λαμβάνουν χώρα σε μια κοινωνία και αντίστροφα η κοινωνία επηρεάζεται από την τέχνη και από τους τρόπους που αυτή αναπαράγεται και διαδίδεται! Να, εδώ θέλω να σταθώ. Δε νομίζω πως αμφιβάλει κανείς ως προς το ότι η τέχνη έχει μετατραπεί σε ένα εμπορεύσιμο είδος προς κατανάλωση , χάνοντας τον εκ γενετής σκοπό της, που δεν είναι άλλος από το να μοιράζεται ελεύθερα ανάμεσα στους ανθρώπους, να εμπνέει και να συγκινεί.

Ας έρθω όμως στο προκείμενο. Αν όταν ανακοίνωνα το παρόν Project, ανακοίνωνα μαζί και ένα χρηματικό έπαθλο ή μία έκδοση (την οποία δεν αποκλείω κιόλας για του λόγου του αληθές), ήδη στο απόθεμα θα υπήρχαν κάμποσες συμμετοχές και στα εισερχόμενα μου ερωτήσεις. Την ελευθερία τελικά είναι δύσκολο να την αποδεχτεί η ανθρώπινη φύση. Πάντα θα υποψιάζεται πως κάτι άλλο κρύβεται από πίσω, κάποιο κίνητρο, που δεν πρέπει να ειπωθεί κάποια υστεροβουλία. Ε, όχι! Κάποιες φορές τα πράγματα είναι πιο απλά απ' όσο φανταζόμαστε γι' αυτό σκέφτομαι πως αξίζει, τον κόπο να προσπαθήσω περισσότερο να σας πείσω!! Θέλω να αποδείξω κάτι μέσα από το δειλό αυτό πόνημα. Θέλω να αποδείξω πως μπορούμε όλοι να απαλλαχτούμε από το βάρος της εμπορευσιμότητας της τέχνης, αφήνοντας παράλληλα τη δημιουργία να κυλήσει μέσα μας σαν καθαρό νερό, σαν αίμα νέο και ζεστό, σαν έρωτας. Θέλω να βρεθούμε και να διαβάσουμε τα λογοτεχνήματα μας, θέλω να ανταλλάξουμε ματιές, νεύματα, χαμόγελα, σοφία. Θέλω, αν γίνεται, να γεμίσουμε αυτό το διαδικτυακό διαμέρισμα με φωνές, με λόγια, με εικόνες και πρόσωπα. Θέλω να κοντράρουμε τους καιρούς, δίνοντας στον πηγαίο εαυτό μας την ευκαιρία έστω να γευτεί την ικανοποίηση της ανιδιοτελούς δημιουργίας, της δημιουργίας που προκύπτει απλά από την ανάγκη της ψυχής και του νου!

Σας περιμένω!!